Historia naszej miejscowości

Po raz pierwszy Leśnicę wymieniono w dokumencie księcia opolskiego Kazimierza I z 1217 roku jako „Lesnicie”. Tym dokumentem książę udzielił Leśnicy, należącej do kapelana książęcego Sebastiana i jego brata Grzegorza, zwolnienia od ciężarów prawa książęcego na tych samych warunkach, jakie uzyskali „goście” (hospitels), tzn. osadnicy niemieccy osiedleni poprzednio przez tego samego księcia w Opolu i Raciborzu. Prawo niemieckie poprzez mniejsze obciążenia i większe swobody umożliwiało szybszy rozwój miejscowości. We wspomnianym dokumencie mowa jest o Leśnicy jako osadzie targowej. Dokument ten pozwala uznać Leśnicę za jedną z najstarszych miejscowości w tej części Slaska. Książęta opolscy nadali miastu herb przedstawiający złotego orła górnośląskiego na błękitnym tle. Z dokumentu z dnia 20stycznia 1257roku wydanego przez księcia Władysława Iwynika, ze istniał już wtedy w Leśnicy drewniany kościół parafialny pod wezwaniem Trójcy Świątej. W 1384 roku Leśnica była otoczona murami z trzema bramami: lichyńską, kozielslką i żyrowską. W 1386roku wójtostwo w Leśnicy oddano Pakoszowi z Bierawy. W tym samym roku wymieniono w dokumentach leśnicką łaźnię miejską, ławę piekarską, rzeźniczą i szewską.

W 1429 roku Leśnica została spalona przez husytow podczas ich wyprawy na Śląsk. Z dokumentu z 1439 roku wynika że wójtem w Leśnicy był Strala. W 1451 roku spaliło się całe miasto wraz z kościołem i 17 domami poza miastem. Dopiero w 1498 roku wybudowano nowy kościół św. Marcina.

Od 1638 roku Leśnica stanowiła własność rodziny Promnitz. W latach 1650-1807 miasto należy do rodziny Colonna, która miała swoją siedzibę w Strzelcach Opolskich. W 1807 roku Leśnica przestała być miastem prywatnym i uzyskała samorząd. W okresie I wojny swiatowej zginęlo 165 mieszkańców Leśnicy.

W trakcie III powstania slaskiego w maju i czerwcu 1921 roku Leśnica oraz sąsiednie miejscowości były miejscem krwawych walk. W 1934 roku Leśnica uzyskała połączenie kolejowe z Kedzierzynem-Kozlem i Strzelcami Opolskimi. W 1936 roku dotychczasową nazwę urzędową Leschnitz zmieniono na Bergstadt. W okresie II wojny swiatowej w rejonie Leśnicy znajdowały się obozy pracy i jenieckie oddziały robocze. Wojna pociągnęła za sobą liczne ofiary spośród mieszkańców Leśnicy. Gdy w styczniu 1945 roku do miasta zbliżył się front, przyniósł on śmierć także wielu jego cywilnym mieszkańcom, m.in. żołnierze radzieccy zamordowali około 100 pacjentów zakładu leczniczego. Wiele budynków uległo wtedy zniszczeniu.

Po przejściu frontu pierwszym burmistrzem Leśnicy został Paweł Lelonek. Leśnica pozostając w cieniu potężnych przemysłowych sąsiadów, jak Kędzierzyn-Koźle i Zdzieszowice, przeżywała w okresie powojennym słaby rozwój. Brak przemysłu i upadek rzemiosła groził nawet w 1950 roku odebraniem praw miejskich.